خلونا ما نبطلش نحلم

واحنا صغيرين بيتولد جوانا احلام صغيرة جدا وبريئة جدا جايز مش بتكون مهمة لغيرنا وبيشوفوا انها تافهه او ساذجة بس بالنسبة لينا بتفضل كنزنا اللى بنحلم دايما نوصله وتعدي السنين ونكبر حبة والاحلام الصغيرة يا اما بتتحقق ومعاها بيتحقق جزء من سعادتنا يا اما بتتدراى جوانا من كم السلبيات والمعوقات اللى بتقف قدام تحقيقها بتستخبى فى ركن فى روحنا كأنها ذكرى بعيدة لما نفتكرها نبتسم بألم ليها لان احنا فى يوم كنا متخيلين ان سعادتنا وحياتنا متوقفين عليها ونكبر اكتر وتزيد احلامنا وتكبر امالنا وتوسع حياتنا وتتزحم بتفاصيل اكتر واكتر ولكل تفصيلة حلم خاص بيها وبيمر الوقت واحنا مشغولين وبنجرى فى الدنيا هنا وهناك وبرضه مع الوقت نلاقى الاحلام اللي مدارية فى ركن الروح بتزيد و بتوجع كل لما نبقى لوحدينا مع روحنا نطلعهم نتفرج عليهم ونحس بحسرة عليها ونحس كمان ان العمر بيعدي وان كل رصيدنا من الحياة شوية احلام مدارية فى ركن ضلمة من روحنا

اللى فات ده بيحصل كتير جدا معظمنا مر بيه لان الاحلام اوقات كتير بتكون جنتنا على الارض الجنة اللى بنهرب ليها من وجع الايام وقسوة الدنيا اوقات عشان كده احلامنا بتكون كتيرة جدا وساعات بعيدة او مش منطقية لانها احنا بنختارها ملهاش دعوة بالواقع وحتى لو ليها علاقة بالواقع وفى امكانية انها تتحقق فعلا مش بنكون احنا المتحكم الاول والاخير فيها فى الاهل والمجمتع وما يسمى بالعادات والتقاليد وطبعا ده بيكون واضح جدا مع البنات اكتر -لمجرد انهم بنات- فى كمان حاجة مهمة بتكون عائق فى تحقيق احلامنا احنا نفسنا اوقات مش بنكون مستعدين ان احنا نقوم بدرونا فى حلمنا ومش بنحاول نسعى للاستعداد ده او كمان اوقات بنخاف خصوصا لما نلاقى كل اللى حوالينا معارضين لحلمنا بنخاف نشيل مسئولية الحلم بتاعنا لان احنا مش واثقين هو هيودينا على فين ومش عندنا استعداد نتحمل نتيجته لوحدنا لان بنكون عارفين ان احنا بنعمل شئ مختلف وان الناس شايفه انه مش عادى بنخاف من النقد السلبي بنخاف من السخرية
كل ده بيتراكم جوانا خلال السنين لان غالبا اكتر حاجة اهلنا بيورثوها لينا بشكل تلقائى هو الخوف فبنفضل الحلم وبس على ان احنا ناخد اى خطوة جادة فى تحقيقة ونرجع نقول احلامنا مش بتتحقق ونكره احلامنا هى كمان

انا ده عدى عليا فى وقت ما وحسيته جدا جايز لانى قضيت وقت كبير بحلم وبس ولان ماكنتش جرئية بالشكل الكاف اللى يخلينى اسعى لتغير الواقع من حواليا فى وقت ما واكيد الاحساس بالفشل كان ملازمنى طول الفترة دى بس اعتقد انه مع الوقت فهمت حاجة مهمة جدا وبدأت اتصرف على اساسها عرفت ان المشكلة ماكنتش فى المجمتع والواقع اللى حواليا وبس انا كمان خفت وده خلانى اغير احلامي مش سهل ان احنا بعد ما عشنا سنين كاملة نحلم بطريق معين احنا شايفينه وردي ومتخيلين انه منتهى سعادتنا بعد كل ده نصرف نظر عنه بس برضه مش منطقى ان لما نكتشف انه مش هنقدر نمشى فيه ان احنا نفضل مصممين على انه يكون حلمنا
ليه مندورش على احلام تانيه نقدر نحققها من خلال الواقع اللى بدأنا مع الوقت نكتشف ابعاده وقدرنا نقيم قدراتنا لاننا كبرنا وبقينا انضج من الاول وفهمنا نفسنا اكتر واتعلمنا وخدنا خبرة ليه منستغلش كل ده بإننا نخلق لينا حياة جديدة فيها تفاصيل نحبها وتحبنا ندور على احلام تبقى شبهنا بجد نقدر من خلالها نعلن عن وجودنا بشكل منطقى وحقيقي مش لازم تكون احلام كبيرة جدا بس المهم انها تكون شبهنا جدا وحسينها جدا عشان نقدر نحققها فعلا وعشان نفضل باقين عليها وساعيين ان احنا نحولها لواقع اجمل من اللى احنا عايشينه بندور فيه فى ساقية فشلنا
خلونا مانبطلش نحلم ونغير حياتنا بتفاصيل صغيرة ونجمل واقعنا بأحلامنا اللى شبهنا